Ik had gisteren (waarschijnlijk) mijn eerste opvlieger. Ik zat op mijn stoel een beetje voor me uit te staren terwijl er op tv bewegende beelden voorbij schoten en ineens, dacht ik 'Hé wat warm.' Onnozel voelde ik even aan de verwarming om te kijken of die op miraculeuze wijze aan was gesprongen, maar ineens besefte ik me 'Dit zou er wel eens eentje kunnen zijn.'
Als ik op avontuur ga, is het eerste wat ik doe vaak achter mijn toetsenbord kruipen om er verslag van te doen. Vooral vanwege mijn slechte geheugen, maar ik vind het stiekem ook erg leuk om mijn verhalen op te tekenen. Heb ondertussen al 5 boeken gebundeld :).
Ik denk dat de overgang ook een avontuur gaat zijn, dus start ik vandaag maar een nieuwe bloggen-reeks. Niet dagelijks, zoals mijn reisverhalen, maar een beetje als een opvlieger. Je weet niet wanneer die komt, maar als het zo ver is, wordt het kort en krachtig en wie weet gebeurd er in deze periode wel zo veel, dat ook dit uiteindelijk een bundeling wordt. Nou kan de overgang wel jaren duren, dus laten we nog maar niet zo ver vooruit kijken.
Eerst ff mijn leeftijd, dat kan mijn begeleider dan leuk terugkoppelen bij het Alzheimer café later, ik ben net 48. En hoewel er geen overgangsmannetje met een opvliegerpistool aan de startlijn staat om aan te geven dat het is begonnen, zijn de eerste tekenen er al. Ik ben net 3 weken ongesteld geweest en mijn nagels breken nu bijna dagelijks af (ze zijn nog nooit zo kort geweest in mijn leven). En gisteren dan waarschijnlijk mijn eerste opvlieger. Ik zeg waarschijnlijk, omdat ik een soort horrorverhalen hoorde over opvliegers, maar dit was bijna als mijn bevalling, daar dacht ik nadat ik mijn kind in mijn armen had 'was dit het nou, doe mij er dan nog maar één.' Maar ik ga nu niets over me afroepen, misschien was dit een wen-opvlieger. Een 'ga-maar-alvast-vestjes- en-laagjes-kleding-bestellen'- opvlieger. Of moet zo'n opvlieger ook nog rijpen. Ik gooi alvast een deorollertje in mijn tas.
Ik heb een vriendin die een overgangsvoorsprong heeft en naast dat ik dat nu altijd als excuus mag gebruiken van haar, is zij ook mijn overgangscoach. Dus als er iets raars in mijn hoofd of lijf gebeurd hang ik aan de lijn. Al kan mijn boosheid en frustratie van de afgelopen dagen ook aan de start van de lente liggen volgens mijn yogajuf.
Ik was onbedoeld waarschijnlijk al gestart met voorbereiden op deze fase als ik mijn storytel lijst terugkijk. 'Ook leuke meisjes worden 50', 'Wen er maar aan', 'de binnenstebuitentrui', 'de weg van de heks', 'stop met aardig zijn' hebben mijn oorschelpen reeds verblijd en 'Te lijf: de kunst van het mooi ouder worden' staat nog op mijn boekenplank. Andere boekentips zijn welkom, al moet ik waarschijnlijk binnenkort ook aan de leesbril, dus doe maar een luisterboek.
En terwijl ik Sarah al bijna in de ogen kijk, hups ik vandaag nog net zo flexibel mee met alle beweegactiviteiten en moet ik me enorm inhouden om niet op de pas geplaatste boomstammen te gaan lopen als ik mijn hond uitlaat. Toch niet het beeld wat ik had van oudere vrouwen in de overgang toen ik jonger was.
Ik mag nu wel officieel bij het rijpe vrouwen-clubje, al krijg ik daar wel een beetje een bruine bananenschilvibe bij, maar kan stiekem niet wachten. Alle emoties de vrije loop, want OVERGANG, geen maandelijks gedoe mee, want OVERGANG, minder zorghormoon, dus misschien eindelijk eens iets meer aan mezelf denken. OVERGANG kom maar op.
Reactie schrijven