En dan dacht je dat het gedoe klaar was, de maatregelen voor corona worden versoepeld en nadat de herstelovereenkomst de prullenbak in kon, hadden we volgens mij goede afspraken gemaakt: thuisonderwijs en naar school voor toetsen. Moeders is dus naast alleenstaande moeder, alleenstaande ondernemer, nu ook alleenstaande school (inschrijving = gesloten).
We gingen voor de dikste middelvinger: dikke voldoendes halen en het gaan maken in het leven. T had een bijlesgroep verzameld om hem heen, vriend 1 ondersteunt bij Eco, vriend 2 geeft boekentips, moeders spreekt teksten in en elk cijfer boven een 7 is 50 euro, dat helpt met onzin stampen.
Maandag mocht hij voor het eerst naar school, inhaaltoetsen. Ik hoefde hem niet te brengen, moeders kon naar de armoedeconferentie. Na de film ging mijn telefoon: T. Ik rende naar de hal en zat in gedachten al in de auto. Wat nou weer? Op fluistertoon nam ik op. 'Ga maar alvast sparen, mam, dag 1 wordt 100 euro,' joelde hij aan de andere kant. Er viel een last van mijn schouders (en baalde dat ik geen 8 had genoemd). Hè, hè, zijn we er dan eindelijk, dacht ik nog naiëf.
Dinsdag krijg ik om 10.45 uur een appje, dat hij geen pauze mocht houden. Hij vroeg of hij een broodje mocht kopen in de aula, maar toen hij daar aankwam en enthousiast werd verwelkomd door zijn klasgenootjes, was het natuurlijk niet de bedoeling, dat hij gelukkig was. Onze grote vriendin zag dat en liep naar kantoor om de ondersteuningscoordinator te bellen en in niet mis te verstane bewoordingen te melden dat dat toch niet de bedoeling was. T was ondertussen terug en kon meeluisteren met het gezellige gesprek.
Moeders klom weer in het toetsenbord en langzaam aan steeg mijn bloed tot kookpunt. Waarom wordt mijn zoon zo uitgedaagd? Waarom mag hij niet 15 minuutjes pauze houden? Waarom moet hij in de isoleer? De nacht werd wederom slapeloos. Ik werd wakker in standje Glennis. Vandaag ga ik mee naar school, verhaal halen, want waar zijn wij als volwassenen in godesnaam mee bezig? Wanneer houdt deze psychische mishandeling op? We roepen allemaal dat we het in het belang doen van het kind, maar niet dit kind, dit kind is gemonsterficeerd. Ik pakte de schorsingsbrief er nog eens bij: geschorst voor 2 dagen, dinsdag 11 en woensdag 12 januari. Op die dagen mag hij ook niet op school komen, het staat er echt. We zitten nu in februari. En toen kreeg ik een nog beter idee dan richting school gaan, ik plagieer de brief.
Ik heb mevrouw Nichelmann geschorst. Net als zij beschreef ik netjes de aanleiding, noemde ik de acties op die zij de afgelopen periode heeft uitgevoerd en gaf haar ook maar twee opties. 'U bent niet in staat gebleken om op een onbevooroordeelde wijze mij en/of mijn zoon te benaderen. Ook blijkt uit bovengenoemde bewuste acties dat het u niet om de zorg voor mijn zoon te doen is. Ik ben dan ook van mening dat u tot aan T’s eindexamen geen contact meer mag hebben met mij en/of mijn zoon. U heeft hiervoor twee opties: u negeert mijn zoon (en zijn gedrag) of u vermijd mijn zoon. Dat betekent dat ik tot aan het eindexamen geen verhalen wens te ontvangen waar u in voorkomt.
Ik ben van mening, dat vermijden de beste optie is om zowel een veilig klimaat te realiseren rondom mijn zoon als uw ego te beschermen voor nog meer onprofessioneel gedrag. Wellicht kunt u voor uw persoon een plaatsing op het OPDC overwegen, er is een plek vacant.'
School was not amused. Die middag is hij onder begeleiding het gebouw uit gebonjoured. Hij kreeg nog wel steun van een personeelslid door de woorden 'je wordt wel behandeld als crimineel hè jongen?'. Moeders werd eerst behandeld alsof ik in dezelfde gang had gestaan, nu wordt zoon afgerekend op moeders gedrag. De mail zorgde wel voor een snellere reactie op mijn vragen. De criminele behandeling is, omdat ze niet willen dat hij door medewerkers verkeerd wordt bejegend. Wat een vertrouwen in je eigen personeel, maar het is dus allemaal in het belang van mijn zoon.
Ik heb ook na 9 weken eindelijk een reactie op welk gedrag het OPDC-advies is gebaseerd: mijn puber heeft een autoriteitsprobleem. Ja mensen, het is jammer dat de freakshows bij de kermissen zijn afgeschaft anders had ik met de 1e puber met autoriteitsproblemen rond kunnen toeren. Wel fijn die bevestiging van het hebben van een uniek exemplaar. En er komt eindelijk ondersteuning vanuit school, er is nog 1 administratieve hobbel te nemen, maar dan gaan we eindelijk T hulp bieden bij dit enorme gedragsprobleem van school: hij krijgt een loopbaancoach. Ik denk dat ze nog gedacht hebben aan een zwemleraar, maar ze zijn er vast op de één of andere manier achter gekomen, dat hij al zijn zwemdiploma's heeft. Ik ben benieuwd hoe ze gaan reageren als ze er achter komen, dat hij vandaag is aangemeld voor een MBO-opleiding van zijn keus. Ik denk dat ze de OPDC-kaart dan maar weer trekken.
Ik heb mijn zoon ziekgemeld en mezelf een mailverbod opgelegd. Ik denk dat mijn zoon het makkelijker heeft, vandaar nog maar een blog. Hij heeft vandaag een rondleiding gehad bij het Grafisch Lyceum, na de open dag was hij minder enthousiast, maar vandaag ging hij met een vriend en zag hij hoe het er echt aan toegaat tijdens een schooldag. Beiden waren enthousiast en hij is meteen aangemeld. Ik hoop dat ze beiden worden toegelaten en dat hij met deze stip op zak de komende maanden kan doorkomen, ook als de school doorgaat met hun Poetineske houding. In maart komt er een zitting en word ik hopelijk eindelijk echt gehoord en mag ik meebeslissen over mijn eigen zoon. Time will tell.
Reactie schrijven