Een laatste boze schoolblog, tenminste dat hoop ik. Vandaag een teleurstellende reactie ontvangen van de directeur: 'Leuk plan, gaan we niet doen. Bla bla bla OPDC bla bla bla OPDC' , je zou er bijna een rap over schrijven. Mevrouw had besloten, mevrouw had contact gehad met de koersconsulent, die vond het ook een goed idee en nu is dat blijkbaar het 'onafhankelijke' advies waar iedereen zich achter verschuilt, want dat is zo goed voor mijn zoon. Leuk, dat u al 16 jaar uw best doet in de opvoeding, maar wij weten beter wat goed is voor ons, eh hem.
Ik weet niet wat mevrouw Nichelmann de koersconsulent heeft verteld, maar ik heb de beste man/vrouw nog nooit gesproken. Ook is er geen gesprek geweest met mijn zoon, dus op basis van de input van de hoofdpersoon is het advies OPDC en daar blijven we bij, want oh ja, diezelfde mevrouw heeft nog een keer geinformeerd en verrassing, zelfde advies. Nou geloof mij, als je nu enkele mensen interviewt in mijn directe omgeving worden zij ook geen lid van de Nichelmann-fanclub.
Ik snap nog steeds niet wat voor enorm vergrijp mijn zoon heeft gepleegd om hem al 20 schooldagen te schorsen, de online toegang te ontzeggen en hem tot aan zijn eindexamen geen deel meer te laten zijn van zijn klas. Waarom is het 2e gesprek niet geweest met de directeur en de koersconsulent om het verhaal te analyseren en van alle kanten te bekijken? Om alle opties op tafel te leggen en te wegen en dan samen tot 1 conclusie te komen. Nee alles en iedereen moet nu mee in de strijd (ook ik maak me er nog steeds schuldig aan, wil stiekem de hele school mijn blogs mailen). Ik had goede hoop met de rector, die toch vanaf een afstandje naar het verhaal kon kijken en waarvan ik oprecht het gevoel had dat hij weer beweging zou kunnen krijgen in de fixed mindset, maar zet de poppetjes bij elkaar in een kringgesprek en we zijn weer terug bij af.
Wel winst is dat mijn zoon nu mee mag kijken in de online lessen, het liefst onder begeleiding van het OPDC, maar als het echt niet anders kan, eigenlijk liever niet, maar omdat we dan misschien een klein beetje van die zeikmoeder af zijn, gaan we toch een verbinding tot stand proberen te krijgen. Oh ja en we gooien nog een loopbaancoach in de strijd voor de 'het beste jongentje van de klas'-troffee. Niet meer zeuren nou mams, hadden we al gezegd dat het OPDC zo'n goed idee is voor uw zoon???
Niets ten nadele van het OPDC. Ik heb op een gegeven moment zelfs bedacht, dat als iemand zo graag van je af wil, dan ga dan ook maar gewoon, dan maar op een alternatieve school. Helaas is het OPDC geen onderwijsinstelling en blijft mijn zoon dan ook formeel leerling van het Wolfert Dalton en laten ze me nou net met hun houding mijlenver hebben verdreven. Na 3 jaar zo uitgekotst te worden en als grof vuil aan de kant te worden gezet is echt ongehoord. Met terugwerkende kracht spijt van het betrekken bij het geweldig filmfestival, het benaderen van het COC en de tip voor een tof wiskunde-project.Wij willen geen voet meer zetten op die locatie. (Dit is de koninklijke wij, want zoonlief is met vrienden en wij hebben dit nog niet besproken).
En toch moet ik deze dagen ook aan de docenten van de school denken die er wel waren voor mijn zoon, die wel de verbinding met hem zijn aangegaan en waar we later op familiefeesten met liefde aan terug zullen denken. Zijn huidige docent geschiedenis deed het intake-gesprek, ging volledig voorbij aan de slechte cijfers vh zuidergymnasium, belichtte met vuur in haar ogen de 8, weet niet eens meer voor welk vak, en vroeg oprecht geinteresseerd wat hij nog meer leuk vond en waar hij nog meer goed in was. Dit was de juiste school voor T (gedachte van jarengeleden mensen. Gedachten van het verleden bieden geen garantie voor de toekomst). De natuurkunde leraar, die in plaats van bij zijn collega's bij de leerlingen ging zitten, tijdens de ouderavond om ze gerust te stellen en stiekem moeders even te vertellen wat een leuk kind ze heeft. De lerares Nederlands, nee niet de burn-outversie van dit jaar, maar van voorgaande jaren, die zich oprecht zorgen maakte over zijn dyslexie en alles uit haar kast trok om hem te ondersteunen. De docente drama, die hem geen 10 kon geven, omdat hij er 1 les vanwege ziekte niet bij kon zijn, maar hem elke les in zijn kracht zette en dan natuurlijk zijn mentor van vorig jaar: de leukste docent met het verschrikkelijkste vak (red. wiskunde en dit zijn de letterlijke woorden van mijn zoon).
De tranen rollen over mijn wangen als ik dit tik, maar ik moet het ook gezegd hebben. Ik kan en mag niet verbitterd raken door deze ene foute actie, ik kan en mag niet de gehele school gaan haten door deze ene foute actie, ik kan en mag niet het geloof in mensen kwijt raken door deze ene foute actie. Alles gebeurd met een reden en hoewel ik totaal kwijt ben wat hier de reden voor is, komt dat inzicht vast op mijn pad (wel graag na de klachtenprocedure kosmos).
Gisteren zat ik met een hele toffe ploeg in overleg en blijkbaar ben ik hier wat vol van, dus kwam het ter sprake. Heerlijk om de schoolverhalen te horen van deze succesvolle mannen, sommigen hadden ook gedoe op school en zelfs opleidingen niet afgemaakt. Ook Steve Jobs en Einstein zijn dropouts en naar die laatste zijn zelfs scholen en Universiteiten vernoemd. Moeders houdt hoop, maar vooral de verbinding. Iets waar deze school dit jaar volledig in is gezakt. Helaas kan ik die onvoldoendes niet kwijt in Magister.
P.s. tnx voor de online en offline support.
Reactie schrijven