Walibi

'Mam, wij willen een weekend naar Walibi en jij wilt mee.' In het weekend van de volgende versoepelingen, we mogen weer 4 gasten nu, dus ik kan best in mn 1tje met 5 pubers op pad. Dat vonden de andere ouders ook. En aangezien ze toch al semi-permanent inwonen stemde ik toe. Vrijdagavond na de verjaardag van mijn bestie nog ff snel een leenauto ophalen, Opel Zafira, met 7 zitplaatsen. 

 'Oh dan kan er nog wel 1 mee, het huisje is ook voor 7 personen,' maar de voor mij onbekende puber kreeg ruzie met zijn moeder, dus dat feest ging niet door. Het oorspronkelijke plan was vrijdagavond iedereen bij ons slapen, zaterdag heel vroeg weg voor Walibi en zondag op ons gemakkie terug, via Bataviastad, maar de weersvoorspellingen voor zondag waren beter, dus dan maar naar Walibi en dus hoefden we zaterdag niet heel vroeg weg en T had dan ook maar geregeld dat ze vrijdag gewoon thuis zouden slapen, kon iedereen tot rust komen. Wat een wijsheid. 

Op zaterdag 10.00 uur ging de bel voor het eerste deel, niet veel later volgden de andere 2. We namen spullen mee naar beneden en meteen vuilnizak en 2 tassen karton (ja moeders moet er ook iets aan hebben) en er volgde een emotioneel afscheid van Boefie. Had ik nou dat praten-met-dieren boek maar al uit. 

De eerste stop was Burger King voor de brunch. Onze bestelling duurde het langst, 'vast door die vegashit van jou.' 'Nee T, het is plant-based.' De boys gingen buiten zitten, dan mochten ze wel bij elkaar. Halverwege mijn broodje werd ik er toch bijgeroepen, even was ik one-of-the-guys. Tot ik natuurlijk weer ongevraagd een foto maakte. De volgende stop: Bataviastad. De mooiboys gingen wel even inslaan. 'Waar spreken we af, mam?' was de duidelijke hint dat ze hier niet met mij gezien wilde worden. 'T, we hebben toch gewoon telefoon.' En ik hoorde nog net de 'oh ja.' 

Mijn 1e 'wat doe ik hier?' kwam op. Er liepen ook ineens allejezus veel mensen met een hond  maar toen ik het toilet uitkwam zag ik daarnaast de winkel met mijn favoriete kleding 'desigual'. Ach ja, als je er dan toch bent. Met een voor mij achterlijke hoeveelheid kleding stapte ik de kleedkamer in. Met een hotline naar Rotterdam en een persoonlijke winkelmedewerker, paste en ruilde ik het ene na het andere kledingstuk voor een andere maat. Mijn telefoon ging. 'Waar ben je? Wij zijn al bij de auto, het is kapotsaai.' Ik moest lachen dat ik voor het eerst langer winkelde dan mijn zoon en ook gewoon meer geld uit had gegeven dan hij.

Dan maar alvast naar Walibi Village. Gelukkig mochten we het huisje al in en na een kleine verbouwing, had iedereen een slaapplek. Moeders beneden en de rest verspreid over 2 slaapkamers. De mannen gingen op ontdekkingstocht en ik reed even naar de Albert Heijn. Niemand wilde wat, maar ik had ook pictionary mee, dus is wel gezellig als er iets kleins te knabbelen bij is dacht ik zo. Eenmaal terug zaten de mannen alweer boven in chillstand. Moeders volgden hun voorbeeld. Rond 19.30 gingen ze maar alvast wat eten halen, maar omdat ze niet echt honger hadden gingen zij weer op pad en zat ik met pizza op schoot te wachten op Youp vh Hek. Ik twijfelde of ik ook even zou gaan wandelen, maar dat stond voor mij op zondag al op de planning.

Toen de mannen eenmaal terug waren, was de tas met boodschappen binnen 1 minuut leeggegeten, samen met het overgebleven eten en vlogen ze weer naar boven. Het gezellige pictionary of de boswandeling-by-night gingen aan mijn neus voorbij. 'Wat doe ik hier?'

Zonder hond lag ik in mijn bed. Ik geef toe, de zin 'zal ik m ff bellen?' is een paar keer door mijn hoofd geschoten. Dan nog maar een keer het filmpje kijken wat oma had gestuurd. Ik heb heerlijk geslapen en de jongens niet gehoord. Zij waren ook heel verstandig op tijd naar bed gegaan (of toch naar het feest vd buren gesneaked?). 

Ik werd om 6 uur wakker, maar viel gelukkig toch weer tot 8 uur in slaap. Wat zonnegroeten, koffie en een douche en ik was weer aanspreekbaar. De eersten werden ook al wakker en het douchen, ontbijten en opruimen ging allemaal heel voorspoedig. Bed weer naar beneden, alsof we niet geweest waren.

De mannen gingen naar Walibi en moeders ging op wandeltocht, maar natuurlijk niet voordat ik mijn kaartje had weggegeven. Als een ware strandventer liep ik de rijen langs, waar iedereen al een kaartje online had gekocht. Blijkbaar was dat ook een vereiste, maar toen ik het bijna op had gegeven, wilde 1 vd 2 jongeren 'em wel. Volgens mij gingen ze er nu een 3e bijbellen of het kaartje proberen terug te verkopen. Alle2 goed, ik had geen kaartje verspild en kon met een gerust hart in de benen😊. 

'Mam, ik ga dood.' Ze gingen met zijn 3en bungeejumpen en hij belde ff om afscheid te nemen. Ik moest meteen aan die keer denken, dat ik in Spanje een vergelijkbaar telefoontje had gepleegd alleen kwam er bij mij een enthousiaste 'MAM, IK GA BUNGEEJUMPEEEEEEEEEEN' uit, gevolgd door een 'Hier heb je je vader.' Paps reageerde in eerste instantie net zo enthousiast, totdat hij zijn enthousiasme afsloot met 'wat is dat?' waarna alle Italiaanse scheldwoorden uit het register werden getrokken. 'Misschien had ik daarna moeten bellen?' dacht ik en ik betrapte me erop, dat ik wenste dat mijn zoon dat ook maar had gedaan. 'Oh leuk jongen, nou ja dood gaan we allemaal, laten we het dan maar op ons hoogtepunt doen, toch? Geniet er van.' 

Mijn zoon leeft nog, sterker nog, zij hebben waarschijnlijk de tijd van hun leven, terwijl ik na iets meer dan 21 kilometer uitgeteld in het gras lig. Een mooi stukje Veluwemeer, Biddinghuizen en weer terug. En ondanks dat ik op het pontje had moeten wachten om alleen kort rondje Veluwemeer te doen, ben ik stiekem toch ook tevreden. Heb ook ineens antwoord op de vraag 'wat doe ik hier?': genieten van een weekend met mezelf.

Nu wachten tot de mannen uitgespeeld zijn en dan terug naar huis om snel mijn hond in mijn armen te sluiten. En oh ja, de auto terug te brengen.

P.s. toch vreemd dat er geen persconferentie's komen van de nieuwe pandemie, die nu door het land waart: de oranjekoorts! Oud vrouwtje tegen jong meisje 'wat heb jij een leuk plakplaatje op je been?' 'Eh, mevrouw, dat is een tattoo' wijzend op haar Hollandicon van de Albert Heijn.