Gisteren had ik mijn 2e corona-verjaardag. Mijn allereerste blog voor deze corona-diaries begon precies een jaar geleden en op deze verjaardag was er ook weer een persco. Net als mijn lijf na maanden yoga, worden de maatregelen na maanden inspanningen niet versoepeld. We gaan dus nog ff door met lockdown, avondklok en lege terrassen. Eén voordeel, mijn in december aangeschafte nieuwe bureaustoel, annex chillstoel, wordt deze maand eindelijk bezorgd, zodat ik er met het thuiswerken toch nog ff gebruik van kan gaan maken. Nu alleen nog ff verzinnen waar ik hem kwijt moet in mijn poppenhuisje.
Ondertussen zijn de verkiezingen achter de rug en zijn de verkenners druk aan het verkennen en hou ik mijn hart vast. Rutte flirt met JA21. En hoewel ik enkele jaren geleden had staan juichen voor meer Rotterdam in Den Haag, had Hugo vooral een drankje in de kroeg moeten blijven en had ik het niet erg gevonden als Joost mag het weten, vooral een uitdrukking was gebleven. Ik hoop dat tante Sigrid 2 poten heeft om stijf te houden, but time will tell.
Afgelopen zondag 21 maart was ik bij de anti-racisme demonstratie op de Binnenrotte. De koude, gure wind zorgde voor een wat mij betreft veel te magere opkomst, de organisatie sprak over 400 man, maar na de (extreem-)rechtse verkiezingsuitslag had ik toch gehoopt, dat de massa minstens tot Little Italy zou reiken. De tranen biggelde over mijn wangen bij spoken word artiest Patrick Ribeiro. Zijn krachtige tekst kwam met elke BANG binnen. Na afloop liep ik half bevroren richting huis. Ik mocht van mezelf in bad.
Met Netflix, een neef die aan kwam waaien en een bijzondere meditatie vloog de tijd en verliet ik het ondertussen afgekoelde badwater na 2,5 uur! Mijn milieuhart huilt toch elke keer als ik zwicht voor het nemen van een bad, maar door er dan wel zo lang en veelvuldig gebruik van te maken verzacht dat dan toch weer een beetje de pijn. En dankzij de Holland&Barrett-badolie kom ik er ook niet meer als een verschrompelde druif uit.
Na een volgepakt weekend, mocht ik het maandag wat rustiger aandoen en na wat plichtplegingen ging ik mijn laatste dag als 44-er slijten bij een vriend in Noord. Thuis aangekomen zat mijn puber zuchtend boven zijn wiskundeboek. Hij had 1,5 uur geprobeerd te snappen hoe hij breuken moest herleiden en wortel moest trekken. ‘Kom hier,’ probeerde ik weer om zelf een poging te doen om het uit te leggen en tot mijn verbazing mocht ik het nu wel proberen. De verbazing bleef, want ik snapte het zowaar nog en sterker nog, ik kon het ook geweldig uitleggen volgens mijn zoon. Waar hij 1,5 uur over had gedaan snapte hij nou in 10 minuten. Hij oefende de sommen en had ze allemaal goed. Beiden enthousiast gingen we aan de volgende paragraaf en ook dat ging voorspoedig. Een volgende paragraaf legde ik uit en moest toen ff met de hond, hij moest dus zelf maar aan de slag.
Al facetimend op de dijk, moest ik toch nog 1 keer uitlekken over vermenigvuldigen en aftrekken van breuken en terwijl ik al weer op de terugweg was zag ik een auto langs de verlaten dijk staan met zijn motor draaiend en zijn lichten aan. Zijn linkervoorlicht was echter stuk. Ik liep op de auto af en terwijl ik op het raampje tikte, nam de bestuurder nog ff snel een teug van zijn ballon. ‘Je linkervoorlamp is stuk’ en ik wees in de juiste richting. ‘Oh voor mij rechts dus,’ kwam er stoned uit en met een YEPS van mijn kant gevolgd door een ‘dank je wel mevrouw’ van zijn kant liep ik gauw weer door, we moesten nog worteltrekken.
Er was niet echt meer tijd om lang door te leren en aangezien ik de volgende ochtend een afspraak had in Dordt en mijn zoon in de middag zijn toets had, nam mijn zoon ff snel wat filmpjes op met mijn uitleg van de resterende paragrafen. Ik ben benieuwd wat voor cijfer we hebben 😊.
Ik ging naar het toilet en was nog ff op mijn social media aan het struinen toen ik mijn zoon ongeduldig hoorde zuchten ‘hoe lang nog, ik moet ook.’ Een smoes om mij van het toilet af te krijgen, want hij stond met een big smile in de badkamer met in zijn ene hand een rode vaas met een bos rode rozen en in zijn andere hand een doos merci waar hij een zelfgemaakte kaart in had gedaan en er meteen 1 onopvallend op heeft gepeuzeld. Een mooi afscheid van 44 en een warm welkom voor 45.
Reactie schrijven