Slapeloze nachten

 

 

“Lig wakker in mijn bed
Mijn hoofd vol met gedachten
De tijd tikt langzaam door
Slapeloze nachten”

 

 

Deze tekst van de Opposites is al een tijdje op mij van toepassing, los van dat gedachtenstuk. Ik heb het boek ‘Ook leuke meisjes worden 50’ geluisterd en de eerste aanwijzingen voor de overgang is slechtere nachtrust, ook nemen veel vrouwen in de overgang een hondje. Ik kan dus al 2 boxen afchecken. Nou is net voor dit weekend Opoe op bezoek gekomen, en nee, niet op 1,5 meter, maar wel dus om de paar uur een nieuw ‘mondkapje’. We moeten dus nog ff wachten op Meno.

 

 

Nou is yoga in de avond ook behulpzaam voor betere nachten, zeggen ze. Dus na de 10 minuten in de ochtend doe ik nu ook yinnen in de avond. Met Yin doe je 3-5 minuten een pose vasthouden om je bindweefsel te rekken. Nou heb ik het idee dat mijn dagen al yin genoeg zijn, maar ach, nachten doorslapen is ook wel weer eens fijn. In de categorie ‘baat het niet….’ rol ik nu dus ook in de avond mijn nieuwe kurken mat uit.

 

 

En zo geschiedde, de afgelopen week liet ik half Blijdorp al voorbijkomen op de yogamat. Ik lag als duif, puppy, vlinder, stond als neerwaartse hond en kameel of zat als kat en koe. En ik moet zeggen, dat ik sindsdien niet meer wakker ben geworden in de nacht. Sterker nog, de tong van de hond is weer mijn wekker in plaats van mijn blaas of een nachtelijk geluid.

 

 

‘Mam, mogen de jongens weer slapen bij me?’ ik was verbaasd over deze vraag zaterdag, normaal komen z’n matties gewoon mee en is het de normaalste zaak van de wereld dat dit het tweede huis is van mijn zoons vrienden. Ik rolde dus nog even snel mijn mat uit, want het idee dat moeders tijdens de neerwaartse hond er een heupopenertje ingooit en dan tussen mijn benen door in het gezicht staar van een stel pubers was nou niet bepaald aantrekkelijk en ik verwachtte ze niet binnen een half uur thuis. In mijn hoofd zien de poses er ook vrij wel hetzelfde uit als op de youtube-filmpjes, maar in de praktijk blijkt dat nog erg tegen te vallen. Beter dus zonder publiek.

 

Er wordt een hagedis toegevoegd aan mijn yoga-arsenaal. Het lukt me zowaar om één elleboog op de grond te krijgen en de andere er denkbeeldig naast te zetten. Mijn onderlichaam weet niet wat er gebeurd. Stiekem hoop ik dat ik enorm doorlek nu, zodat ik voor mezelf een excuus heb om uit de pose te komen, maar helaas. Ook telepathisch doorspoelen van het filmpje lukt niet, had ik de video nou maar op versneld afspelen gezet. (en een tip terzijde: Jochem Meijer versneld afluisteren is geen succes, mijn brein staat nu nog steeds in de overdrive). Met moeite kwam ik uit de houding, maar nou komt het: we hebben nog een kant. Waar zijn die pubers als je ze nodig hebt? Maar ook dat excuus had ik niet en het lukte me om ook de andere kant uit te zitten. Ik eindigde in de aangespoelde walvispose, zou heb ik de savasana voor mezelf maar genoemd om in de dierentermen te blijven.

 

 

Ik weet niet hoe ik uiteindelijk op ben gestaan. Als een oud wijf rolde ik mijn matje op. Als Elvis Presley liep ik met Boefie op de dijk voor zijn laatste ronde. Ik wenste de jongens welterusten en dook mijn bed in om er achter te komen, dat yoga niet helpt MET PUBERS die blijven ‘slapen’. Drie keer heb ik moeten vragen of ze wat zachter konden zijn om bij de 4^e keer uit mijn slof te schieten. Na 4 uur was het dan eindelijk stil. ‘Dit doe ik nooit meer’ maalde er boos door mijn hoofd. Uiteindelijk viel ik weer in slaap om wakker gelikt te worden rond half 9.

 

 

Ik kwam de woonkamer binnen en de vriezer loeide, die hadden ze niet goed dicht gedaan. Ongesteld, weinig slaap en hagedissenspierpijn zijn dan geen goede combi. Ik stoof op mijn zoon af om er achter te komen dat dat één van zijn vrienden was. Toen ik T getraceerd had en over de andere puber heen wilde stappen om mijn zoon ff een lesje te leren werd zijn pubervriend wakker. ‘Oh goede morgen mevrouw’ zei hij uiterst vriendelijk. Ik snauwde naar T, maar wel met minder felheid dan voor deze welkomstboodschap. Deed de vriezerdeur dicht, liet de hond uit en dook mijn bed weer in om er een paar uur later uitgerust weer uit te komen.

 

 

De kamer was opgeruimd, de jongens groetten me vriendelijk, lieten mijn zoon slapen en hielden de deur voor me open en toen wist ik het, het ‘Dit doe ik nooit meer’ wordt aanstaande weekend gewoon weer veranderd in een ‘Tuurlijk, jongen.’

 

P.s. In mijn hoofd zie ik er dus uit als onderstaande foto's.