Oma in de bocht

 

 

Met al het gedoe rondom het Capitool vergat ik gewoon het belangrijkste nieuws te vermelden van de woensdagavond: Mijn zoon ging proefdraaien voor zijn 1e baantje! Bezorger. Via een vriend mocht hij zich woensdagavond om half 5 melden bij restaurant De Spaanse Moeder. Met het ‘als je school er maar niet onder lijdt’-argument heb ik toestemming gegeven, wetende dat dit de volgende stap is naar verzelfstandiging.

 

 

Ik moet denken aan mijn eigen wens om zo snel mogelijk geld te verdienen, dat mocht toen pas rond mijn 16/17. Volgens mijn vader moest ik gewoon ‘melk drinken’, niet zeiken en naar school. Ook was het niet nodig, maar ik kon niet wachten om voor mezelf te zorgen. Misschien ook, zodat hijzelf dan niet meer zo hard hoefde te werken. Een motivatie die ik toen niet bewust maakte. Ik zette door met zeuren en mocht uiteindelijk. Eerst een blauwe maandag op de markt, bij de bloemenkraam, totdat ik zelf bossen mocht maken en ik er achter kwam dat ik en groen geen goede match zijn. Toen meldde ik dat ik het dan maar bij C-1000 ging proberen (nu de Jumbo voor de jongeren onder ons), maar voordat ik die mededeling had uitgesproken was mijn moeder al naar de C-1000 gerend, zij kende een mannetje. Het concept ZELLUFDOEN was niet tot haar doorgedrongen (nog steeds niet helemaal 😊), maar ik kon aan de bak.

 

 

Genoeg over mij, terug naar het heden, T ging bezorgen. Tegenwoordig krijg ik hem met geen 10 paarden meer op zijn fiets naar school, maar nu ging hij vrijwillig Rotterdam doorcrossen en met plezier, want die avond kwam hij helemaal verkleumd aan, trots dat hij zijn eerste geld had verdiend. Er waren er zelfs bij die hem fooi hadden gegeven. Hij zou eigenlijk om half 8 klaar zijn, maar toen hij op zijn vriend bleef wachten kwamen er nog 2 bestellingen binnen. Of hij er nog 1tje wilde doen? Alle bestellingen bleken in een 15-20 minuten radius van het restaurant te liggen, dus stemde hij toe. Deze keer niet helaas, hij toetste het adres in op zijn telefoon en mocht 40 minuten later de maaltijd overhandigen en toen nog terug.

 

 

‘Mam, ik moet echt meer thermo-kleding, dikke handschoenen, truien en een winterjas.’ Die laatste kan hij op zijn buik schrijven, hij heeft pas een ‘winterjas’ gekocht, daar doet hij het maar mee. Hij heeft zo’n 20 bestellingen rondgefietst tot ieders tevredenheid. Hij mag dus terugkomen. Hij moet zijn gegevens doorsturen en dan krijgt hij zijn rooster. Ben benieuwd of hij nog zo enthousiast is als het regent.

 

 

Gisteren bij oma aan de keukentafel vertelt hij nog een keer het hele verhaal. Oma vertelt over haar eerste baan en dat ze meteen kostgeld moest betalen, de helft van haar salaris. Ik vind dat een goed idee, maar T denkt daar anders over. Ze vraagt 3x waar hij nou precies werkt: De Spaanse Moeder. Oh ja. ‘Als je Spaans moet spreken, bel je me maar hoor.’ biedt ze aan. ‘Werken ze ook met Thuisbezorgd T?’ vraag ik. ‘Ja tuurlijk,’ zegt oma,’hij heeft het eten toch thuis bezorgd.’ Ik schiet in de lach, T slaat zijn hand tegen zijn hoofd en slaakt een generatiekloof-zucht. ‘Toch?’ vraagt ze verbaasd en herhaald haar opmerking ‘je hebt het eten toch thuis bezorgd. Toch?’ Tranen rollen over mijn wangen. ‘Of is dat een app? Is het Uber?’ probeert ze de boel te redden. En net als ik op adem kom, hoor ik haar verzuchtten ‘Oh God, nou kom ik natuurlijk morgen in je blog.’

 

P.s. Bestellen en mijn zoon aan het werk houden kan via https://www.despaansemoeder.com/

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0