‘Als je vraagt, wie shippen jullie bij mij? betekent het niet dat je dan meteen hebt hoor tante. Ik heb wel echt verkering gevraagd.’ Mijn neefje na het lezen van de blog van gisteren. En dat was nog wel een gedoe, want blijkbaar was het net uit met iemand anders en kun je dan al zo snel weer een nieuwe relatie beginnen, ze moesten er beiden een halve dag over nadenken.
Ik ging terug in mijn hoofd naar toen ik 12 was. Ik was met een hoop dingen bezig, maar jongens namen daar geen part aan. Ik was een laatbloeier. De opdracht van mijn moeder toen ik 17 was ‘volgens mij moet je nu aan de pil.’ overviel me dan ook en was de enige seksuele voorlichting die ik me kan herinneren. Hoe anders is het nu.
‘En nu gaat je moeder ook Tiktok installeren T.’ Hij komt niet meer bij van het lachen. Mijn zoon kijkt me met een heb-je-haar-weer-blik aan. ‘Kom we gaan trainen?’ verandert hij het onderwerp. Ik sta in de keuken en moet glimlachen om het idee, dat hij nu een trainingsapp heeft gedownload en elke dag oefeningen doet. Ik mocht gisteren meedoen (mocht was dusdanig dwingend, dat ik niet echt voelde een keus te hebben). Na een half uur krachtoefeningen te hebben gedaan, mocht hij meedoen met mijn yoga-training. Die duurde beduidend korter. Ik zuchtte, stopte met waar ik mee bezig was, maar merkte dat hij nu mijn neefje als sparringspartner had gestrikt. Ik ging vrij af.
Ik vond een oude VHS-band, een verjaardagsactie voor een zoon van een vriendin die toen een tijdje bij mij in woonde. Op de band werd hij 13, enkele maanden geleden appte hij dat hij papa was geworden. Hij moet nu in de 20 zijn. Ik zocht zijn adres op, haalde een doos toffifee (waar hij toen gek op was) en ging de band op de bus doen. Ik kon me in de Jumbo goed bedwingen met de bakken chocola voor de helft van de prijs aan de kassa (al heb ik de kerstkransjes wel 3 keer terug gelegd).
Ik had, heel lief, een paar dagen geleden een kerstpakket gehad van de mannen van het festival en die zat ook al boordevol chocola. Ik heb wat weggegeven aan de buurvrouw, maar was toch te nieuwsgierig naar de spannende art bonbons, champagnetruffels en truffels assorti. Ik was er bijna doorheen. Ik leerde, dat ik niet echt een bonbon-mens was, maar mijn nieuwsgierige en zonde-om-weg-te-gooien aard dwong me om ze toch één voor één te verorberen. Even geen chocola meer voor mij had ik bedacht.
Thuis aangekomen weer nestelde ik me op de bank en ging verder met mijn luisterboek, een nieuwe hobby. Sinds mijn nieuwe telefoon loop ik nu bijna standaard met airpods in Storytel te luisteren. Met de afspeelsnelheid op 1,5 (of soms zelfs op 1.75) verslind ik het ene na het andere boek. Mijn hond blaft op en voor ik er erg in heb loopt mijn moeder de woonkamer in: ‘Ik kom ff een kopje thee doen.’ En terwijl ik mijn oortjes uitdoe en mijn boek pauzeer gooit ze 2 zakken chocola op tafel, kerstmannetjes en kerstkransjes. ‘Die waren in de aanbieding bij de Jumbo, voor de helft van de prijs.’ glundert ze. Daar gaat me geen-chocola-voornemen en in mijn hoofd installeer ik alvast T’s buikspierapp.
Reactie schrijven