Zondagavondoverdenking

Het idee was enthousiaster dan ikzelf, ik ging weer bloggen, maar zat ik bij de eerste lockdown in standje bijstand, nu ben ik ineens superdruk. Elke dag een blog gaat 'em dus niet echt worden, maar zo een zondagavondoverdenking moet vast lukken.

 

Het was deze week herfstvakantie. En vroeger (oma vertel eens) zat die altijd volgepland met leuke uitjes met mn kleine, maar mn kleine is nu bijna 15 en plant vooral zo min mogelijk. Vakantie is nu dus vooral uitslapen, gamen en chillen, moeders kan dus blijven werken. Nou ja, als ik geluk heb, want van de week werd ik gebeld door één van zijn vrienden en terwijl ik opneem en zijn naam noem, bleek het een andere vriend te zijn. Ik was in verwarring, was er iets met mijn kind? Nee, hij was de enige die durfde te bellen: 'Mevrouw, we willen vragen of we bij T. mogen slapen vanavond?' hoor ik verlegen aan de andere kant van de lijn. Ik ben verbaasd en nog verbaasder dat er een 'Ja tuurlijk' uit mijn mond kwam zonder dat ik na hoefde te denken. Dit zou betekenen dat het buurthuis weer open zou zijn en dat dat vast weer mijn nachtrust zou kosten. En hoewel vroeger een nachtje doorhalen geen probleem was, blijft nu het laken heel de dag in mijn gezicht staan, terwijl ik echt moeite moet doen om mijn ogen open te houden. Helaas, ik had gelijk, maar ach het was vakantie.

 

Nou had ik tijdens de eerste lockdown (en in de vakanties) al ontdekt dat mijn verticale talent 'schrijven' is, dus heb ik dat nu maar aangewend voor een nieuw idee: een online filmfestival. Toegegeven, het idee bleek al te bestaan toen ik het gelanceerd had, maar dat mocht de pret niet drukken. Tijdens de week tegen kindermishandeling richten we een heel online platform in om films, docu's, talks, video's en gesprekken te streamen TEGEN kindermishandeling en VOOR kinderrechten. En wat een onmogelijke opdracht leek om dit in 6 weken uit de grond te stampen, lijkt toch ineens verrassend goed te lukken.

 

Ik mail met regisseurs en producenten over de hele wereld en leuker nog, enkele mailen ook terug. En zo vult het programma zich dagelijks met nieuwe items en komt er ook elke dag een leuk idee bij. Zo hadden we al vrij snel bedacht dat bij elk gerenommeerd filmfestival een prijs wordt uitgereikt, zo ook bij dat van ons: de Gouden Teddybeer. En dan hoor ik mezelf ineens dingen zeggen als 'ik bel zo terug, ik mail even met het management van .... (winnaar van de Gouden Teddybeer blijft nog even geheim). En was het oorspronkelijke idee nog om gewoon een Intertoys-beer goud te spuiten, hebben we nu onze winnaar bijna geregeld en dus ook een heuse beeldhouwster. Was de eerste zorg aanvankelijk nog of ik wel minimaal 5 films zou halen, is het nu vooral wanneer zeg ik STOP (en dan vooral tegen mezelf). En oh ja, waar haal ik in godsnaam die ondertiteling vandaan van die Franse film, maar ook dat komt goed.

 

Mijn vaste fysio-momentje op vrijdag is helaas bijna ten einde, mijn frozen shoulder gelukkig ook, maar stiekem had ik toch gehoopt op een stilzwijgende verlening na een jaar, maar dat werkt alleen bij particulieren zo en dus niet bij de grote zorgverzekeraars. Volgende week staat dan ook de allerlaatste behandeling op het programma en daar moet ik nu al aan wennen. Het was toch een soort routine geworden om op vrijdagochtend 10.30 uur de praktijk binnen te wandelen en er 20 minuten later gemarteld uit te komen. Als ik ineens een ander tijdstip had was ik al van slag, laat staan als het straks niet meer doorgaat. En om nou met een DIY-naaldenpakket in de weer te gaan doen je ook niet. Uit angst voor de aankomende persconferentie hebben we ook vast een afspraak gemaakt op dinsdag. Mochten we in een volledige lockdown gaan, dan heb ik nog 1 afkickmomentje. Ik zou er bijna weer voor achter een jetski gaan liggen.

 

Vanochtend had ik om kwart voor 7 een tong in mijn oor. Voor degene die nu een opwindende alinea verwachten meteen de teleurstelling, het was mijn hondje. Hij was er alleJezus vroeg bij. Tenminste, dat dacht ik. Ik liep dan ook met mijn ogen dicht op de dijk en besloot daarna gewoon weer mijn bed in te duiken. Na wat rondgedraai ben ik toch weer in slaap gevallen en had ik in de middag aan de telefoon pas door, dat de wintertijd was ingegaan en dat honden daar niet echt aan doen. Het was dus een beetje een rare dag vandaag. Daarom ga ik nu maar gauw nog ff een bakkie zetten in mijn nieuwe GEWELDIGe mok, kijken of we al op de 300 aanmeldingen zitten en dan deze dag maar afsluiten met de geweldige Arjan Lubach. Tot volgende week zondag.

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Saskia (zondag, 25 oktober 2020 22:04)

    Heerlijk weer even te lezen!�

  • #2

    Fokje (maandag, 26 oktober 2020 14:21)

    Anna Maria, wat heerlijk dat je zo vol met briljante ideeën zit. Echt een plezier om het te lezen.....ook op maandag;-)