Vorige week dacht ik al dat het moederdag was. Net op tijd kwam ik daar achter, had gelukkig dus al wat in huis, hoefde ik daar deze week niet meer over na te denken. Zaterdag was ik op visite toen mijn zoon belde. Een heel omslachtig verhaal, waarin hij probeerde te vissen naar mijn ringmaat. Ik maakte er uit op, dat hij nu op Zuidplein was en zeer waarschijnlijk iets aan het zoeken was voor moederdag. Ik deed alsof mijn neus bloedde. Een half uur later belde hij weer, hij stond voor de deur en was zijn sleutel vergeten. Ik liet de visite achter me en ging mijn zoon redden van de zon.
Om hem zijn kadootjes te laten verbergen deed ik alvast terloops de voordeur open en ging ik richting berging voor mijn fiets. Boven wilde ik de hond pakken om hem uit te gaan laten, maar mijn zoon en geduld zijn geen goede combi, de kado’s brandden in zijn kamer. ‘Hey mam, zal ik nu alvast je dingen geven voor moederdag?’ ‘Nee T,’ antwoord ik kort en gris Boefie van de grond. Ik hoor hem zuchten op de achtergrond.
Als ik thuis kom, komt hij me op de gang tegemoet en duwt een roos in mijn hand. ‘Hier voor moederdag, ik weet niet hoe dit werkt en dalijk istie morgen dood. Ik weet ook niet waar de vazen staan en shit, dus.’ Genoeg rechtvaardiging om alsnog zijn brandende verlangen in te willigen. Tegelijkertijd duwt hij me een sieradendoosje in mijn hand. Liefdevol zeg ik, dat ik die dan wel morgen open zal maken. ‘NEE NU!’ hunkert hij. Ik weet hoe erg hij dat vindt. Van de zin ‘ik heb een verrassing voor je’ wordt hij lichamelijk onpasselijk en hij zal dan niet rusten voor hij weet dat de verrassing is. Andersom werkt het dus ook, ik moest en zal het kado uitpakken.
Ik zwichtte, ook, omdat ik vind dat de dagen van het jaar vooral een commercieel verhaal zijn geworden, zo ook moederdag. Dus of ik het nu vandaag open zou maken of morgen. Zijn gezicht lichtte op. Het doosje opende en een lief zilver kettinkje met een rozenkwarts lachte me tegemoet. Hij verontschuldigde zich ‘Ik weet dat je heel veel van ringen houdt, maar ik wist je ringmaat niet en deze ketting vond ik heel mooi, maar ik weet niet of je het gaat dragen dus ik heb de bon maar gevraagd voor als je het wil ruilen….’ ‘T, hij is prachtig.’
Samen deden we het om terwijl hij ook nog vertelde dat hij naar de sieradenlijn van mijn vriendin had gekeken, maar hij wist niet hoe hij dat moest bestellen en of het op tijd binnen kwam en toen zag hij deze en die vond hij zo mooi. Ik ben ontroerd, vooral, omdat hij er zo mee bezig is geweest in zijn hoofd. Dat maakt de ketting nu al waardevoller dan de prijs die hij ook even moest noemen.
Ik gaf hem een dikke kus en zei plagend: ‘Ben benieuwd wat ik morgen krijg op moederdag.’ Ik informeerde nog even of het gelukt was met de bodywarmer ruilen en een nieuwe spijkerbroek kopen. Het eerste wel, het tweede niet, maar toen ik informeerde naar het resterende bedrag vloog hij op, moest ineens van alles en stormde zijn kamer in. Het was duidelijk: ik had mijn eigen moederdagkado betaald.
In de ochtend ging ik ff een bakkie doen bij mijn moeder. Ik luisterde geboeid naar de nieuwe date-verhalen en showde meteen mijn nieuwe aanwinst om mijn nek. Boven kroop ik bij mijn zoon in bed, die me slaapdronken aanstaarde en zacht mompelde ‘fijne moederdag.’ Boefie sprong op bed en maakte het gezin compleet. Meer heb je toch niet nodig in het leven. Volmaakt gelukkig en dankbaar lag ik daar, geen idee hoe lang. Fijne moederdag!
Reactie schrijven