Vandaag was het weer de dag vd fysio. De therapeuten mogen weer opstarten, dus ben niet meer uniek en dus ook geen exclusieve aandacht. De praktijk is 1,5 meter proef en ik wil bijna recalcitrant door de uitgang naar binnen lopen, omdat ik nu toch nog de enige ben, maar besluit toch dat ik braaf het juiste pijltje volg. In de gang had ik mijn handen al ontsmet, dus heb het pompje zelfs niet aangeraakt.
De regels van behandeling zijn dan weer versoepeld. Mag gewoon aangeraakt worden zonder latex en voor ik daar van kan genieten zit er al weer in naald in en doet het, met of zonder latex, gewoon net zo veel pijn. Zijn andere fysiotherapeuten zijn ook weer begonnen en hij vraagt aan het eind of ik terug wil naar zijn collega. Ze zijn alle2 prima en ik vind dat hij nu wel genoeg vakantie heb gehad dus ik stem in om dan bij hem ingepland te worden, onder de voorwaarden zonder latex.
Mijn zoon is tot mijn verbazing al wakker en ik neem voor ons een Brammetje mee. Toen hij hoorde dat ik bij de fysio vandaan kwam en weer gemarteld was, beloofde hij me de volgende keer mee te gaan en ff te vertellen dat hij zijn moeder geen pijn mag doen. Om daar lachend aan toe te voegen ‘dat doe ik wel.’
In de avond gingen we voor deel 2 van de brandgrens. Oma ging toch ook weer mee, Boefie bleef thuis, dan konden we de pas er in houden. Dit keer oortjes mee in plaats van box. We sloegen het eerste deel over door met de metro naar Centraal te gaan. Gelukkig was het in de metro erg rustig en powerwalkte ik het station uit. Oma verzuchtte dat Boefie toch mee moest de volgende keer en ik snapte de hint, vertraagde wat en probeerde en het geluidsfragment en het gesprek tussen oma en neefje te volgen. Af en toe herhaalde ik als een volleerd stadgids de informatie die ik hoopte mijn toehoorders te boeien.
We liepen langs de Schiekade en draaide de Teilingerstraat op. Ook daar was aan het eind een kerk gespaard. Het viel mijn neefje op hoeveel dat was en hij antwoordde dan ook droog ‘Dus GOD werkt wel.’ Na een soort rondje kwamen we weer in de buurt van de luchtbrug en moest mijn neefje nodig naar het toilet, en dan niet standje wildplas. Ze besloten om de metro terug te nemen en ik probeerde de route terug te vinden om daar dan morgen onze weg op te vervolgen. Toen dat was gelukt liep ik terug naar huis.
In plaats van een boek werd het een podcast dit keer ‘Voor de show’ van Pop en Panday. Wat een leuke gasten zijn dat en voor ik het weet liep ik al weer op de Erasmusbrug. Als ik nou een nog groter rondje had gelopen in de stad had ik de droneshow kunnen zien, maar helaas had ik die info gemist en dus ook de show (nieuws schijnt toch soms wel positief te zijn).
Terugkijken op internet was eigenlijk net zo leuk, en dan vooral het verslag van een bewoner, in plaats van de reguliere berichtgeving. ‘Er zijn geen woorden voor’ om vervolgens met een stortvloed aan woorden de show te beschrijven en wat er omheen gebeurd ‘Oh dr gaan dr een paar weg, die vinden het blijkbaar niet leuk.’ Om vervolgens de weggaanders na te roepen: ’Vind je het niet leuk Janna?’ Maar Janna had blijkbaar wat anders te doen, dat weten we dan ook weer. Ik wil met oud & nieuw op dezelfde plak staan als deze bewoners of misschien kan ik Pop en Panday tippen om deze rasKapenezen eens uit te nodigen ‘voor de show’. Ken nie wachten.
Reactie schrijven