Het was vandaag Koningsdag, dit keer omgedoopt tot Woningsdag. Past in hetzelfde rijtje als (k)raambezoek. Wat zou Paulien Cornelisse hiervan vinden? Ik kwam er pas laat achter, net voor ik met de hond naar buiten zou gaan en overweeg even om me om te kleden. Ik heb niets met Koningsdag, maar geoorloofd gek doen laat ik normaal niet aan me voorbij gaan. Ik moest aan de vergistoerist-foto denken (ook zo’n leuk woord: vergistoerist) van iemand met een verouderde Lonely Planet die helemaal oranje uitgedost in de lege straten van Amsterdam liep op Koninginnedag. Toch maar niet omkleden, ook mijn oranje kroontje bleef af.
In de middag hoorde ik allerlei muziek en het bleek dat de studentenflat bij mij schuin aan de overkant heuse balkonconcerten aan het geven was. Op het ene balkon was een klarinet, een ander balkon zette daarna in met saxofoon en ook waren er enkele huisdj’s. Om 16.00 uur hadden ze samen met de 2 omringende flats een toostmomentje op de koning. Bleek dat ik dat nieuws ook gemist had, het was een landelijk dingetje, sorry Willem. Ik hoopte eigenlijk vurig, dat hij nu eens gewoon lekker lang in pyjama mocht blijven, de kids die hem een warm zelfgemaakt ontbijtje kwamen brengen en hem al langzalhijlevend wakker kwamen blèhren, waarna ze allemaal in bed eindigden om eens een keer ongegeneerd te Netflixen. Hij hoefde nu toch niet te koekhappen en dwergwerpen voor het gehele land.
In de middag was het druk bij het speelplekje, we besloten dan ook maar met de honden naar de voormalige Munt te gaan om ze daar te laten ravotten. De nieuwe wereld aan geuren maakten er en masse speurhonden van en ik moest zelf in de actie met een stok om er nog een beetje beweging in te krijgen. Dat kwam goed uit, want gisteren en vandaag weigerden mijn benen de 10.000 stappen te gaan volmaken. Zo was ik dan toch nog een beetje in beweging.
Ik luisterde een beetje naar mijn boek, waar mijn gedachten ondanks de Zuid-Italiaanse setting makkelijk van afdwaalden. Vroeger dan normaal ging ik met de hond naar buiten, zijn ruften verraden dat hij wellicht wel een grote boodschap moest doen. Het was niet te harden thuis qua lucht en ik wil bij deze mijn moeders uitdrukking ‘beter in de open lucht dan in zo’n klein gaatje’ aanpassen naar buitenlucht. Ik ben 3x de dijk op- en afgelopen waar de vrolijke zin ’ga maar poepie doen’ veranderden in een smeekbede. Ik kon het er ook niet uitkijken, dus we gingen onverrichte zaken weer naar huis. Ik vroeg mijn zoon om hem later toch nog maar een keer uit te laten in de tuin.
Ik keek de show van Peter Pannekoek terug. zou hij niet gratis zijn naam mogen veranderen in Pannenkoek wat na 1995 de officiële spelling is geworden, maar dat terzijde. Het zat intelligent in elkaar. Tevreden ging ik naar bed. Ik herhaalde de vraag om Boefie uit te laten en ging mijn tanden poetsen om er daarna achter te komen, dat zoonlief nog steeds achter zijn pc zat en Boefie ondertussen net naast het matje had geplast. Verontschuldigend ging mijn zoon het opruimen en dacht meteen dat hij daarmee ontslagen was van zijn uitlaatplicht. Midden in de nacht werd ik dan ook wakker gelikt om er achter te komen, dat hij nog niet was gegaan. Boos en slaperig deed ik mijn sloffen aan om naar de tuin te gaan, zette hem neer en zag dat hij meteen ging zitten. Ik wilde hem oppakken, maar hij wilde nu spelen en ik liep terug, hij komt vanzelf. En dat was ook zo. Ik heb geprobeerd om de slaap weer te vatten, wat uiteindelijk godzijdank lukte om er in de ochtend achter te komen, dat het zitten een plasje was en hij alsnog zijn behoefte in de woonkamer had gedaan. Zal ik het in het bed van mijn zoon leggen……..
P.s. in de middag tijdens het gezinsfotomomentje in de hangmat was alles nog oké.
Reactie schrijven