Quarantaine

De titel van dit stukje doet vermoeden dat ik de afgelopen dagen in een ei heb gezeten (oh vrolijk Pasen trouwens), maar ik heb gisteren schaamteloos hard gelachen. Ik kreeg een mail van mijn webhost, uw domein zit in quarantaine. Gewoon een standaard mailtje, dat mijn account van het bewonersmuseum zou worden opgeheven, maar dat ik nog ff bedenktijd heb voor het geval ik het domein toch zou willen behouden. In quarantaine dus. Ik overweeg nu dus ook om het domein weer te activeren op dag 39, gewoon omdat het nu een symbolisch domein is, wat samen met mij in quarantaine heeft gezeten. Ik denk er nog ff over na.

Ik was gisteren even aan het rekenen om te kijken waar de uren nou bleven die gewoon voorbij gaan op zo’n dag zonder noemenswaardige actie. Normaal vliegt de tijd, omdat ik mijn dagen zo vol prop, nu vliegt die, zweeft die, verdwijnt, zonder dat ik in de gaten heb wat ik aan het doen ben, behalve mijn hoofd legen en in het moment zijn met kind en hondje. Kind vooral in de namiddag. Ik weet het niet, maar weet wel dat we nu al weer een maand zijn opgeschoten. Heb een beetje Santiago-gevoel. Op mijn bedevaartstocht genoot ik ook zo van de dagen, van het gedachteloos lopen en het ontwijken van mensen. Nu blijkt dat een goede Corona-voorbereiding te zijn geweest.

Oh mijn structuur (ahum) van rustig opstarten en toeleven naar het uitlaatmoment wordt heel plezierig onderbroken. Mijn pubert heeft zijn wekker gezet: ‘Mam, het is Pasen en dat gaan we samen vieren.’ SMELT!