Lokaal

Shop lokaal, zelfs de Albert Heijn adverteert er mee in deze dagen. Mijn zoon had zin in een aardbeiensmoothie en hoewel hij allergisch is voor rauwe groente en fruit, neemt hij de allergie hierbij voor lief. Aardbeien geven een tinteling in zijn mond, dikke tong en soms opgezette lippen, maar het is zo lekker. Hij doet het zo goed met thuisblijven, toegegeven hij gamed veel meer dan normaal mag, maar heeft zo wel contact met de buitenwereld. Hij mag nu zelfs niet meer 1x per dag de hond uitlaten, want de pollendruk is enorm en binnen kunnen we het redelijk boven de keel houden (dikke ogen, snotterig), moet er niet aan denken dat het nu op zijn longen slaat en we weer naar het ziekenhuis moeten.

 

 

We zouden ook enchilladas eten, heerlijk zomers gerecht met lekker veel groenten (ik dan) in een wrap. Eigenlijk kan het het hele jaar door op het menu. Ik ging dus eerst naar Appie om de supermarktdingen te halen. Lekker zo rond etenstijd dan is het vast het rustigst. En hoewel het inderdaad niet druk was, was dat ook het vakkenvulmoment en stonden er gewoon rijen afgezet met borden dat je er nu niet mocht komen, weer zo’n wonderlijke ervaring. De vakkenvullende jongeren waren bereidwillig om toch ff wat voor je te pakken, alleen weet ik nooit wat ik wil totdat ik het zie, dus ik deed eerst maar even enkele andere rijen aan. De enchillada-mix was uitverkocht en even dacht ik om iets anders te gaan eten, maar de rest van de ingrediënten lagen al in mijn winkelwagentje. Bijna nam ik de aardbeien mee, maar toen kwam het ‘shop lokaal’ stemmetje en legde ze weer terug.

 

 

Met een volle boodschappentas ging ik naar de Turkse supermarkt naast de AH. Ik zette mijn spullen bij de toonbank en pakte een mandje. Eerst kisir-salade, lekker voor morgen, maar helaas deze was er niet dit keer, vast al op. Ook had hij geen aardbeien. Ik pakte een gemberwortel, komkommer en een groene paprika en voelde me bijna beschaamd om dit af te rekenen. Oh kan ook amandelen bij hem halen. Ik legde het op de toonbank en dan begint altijd het verkooptafereel. Ik onderbrak hem, want ik zag in mijn ooghoek vijgen liggen. Ja kan nog wat bij hem halen. Hij wilde me 3 dozen verkopen, maar ik ging voor 1 doos en tot slot pakte hij een flesje granaatappelsap en smeerde dat met zoveel charme aan, dat ik die ook mee moest nemen. Ik vroeg hem terloops of hij in zijn vrije tijd ook Tellsell-reclames deed en keek angstig om me heen of ik niet ook een supersonische stofzuiger had gekocht. Hij brak zijn hoofd over de woorden ‘vrije tijd’ en lachend namen we afscheid van elkaar.

 

 

Ik takelde de boodschappentas met moeite in mijn fietsmand om er daarna achter te komen, dat ik mijn huissleutels in mijn tas had gegooid. Nou was mijn kind thuis, dus dan zou het geen probleem moeten zijn, ware het niet, dat ook mijn fietssleutel er aan zat. Met kunst- en vliegwerk en terwijl de boodschappen verdeeld werden over zadel en bagagedrager om wat ruimte te maken grabbelde ik in mijn tas om de sleutels boven water te toveren. Het lukte zowaar. Boodschappen weer snel in de tas en met 1 hand op de doos vijgen onderging ik de terugtocht. De eerste hobbel was even spannend en alhoewel de vijgen even licht dansten in de doos bleven ze verder goed liggen, net als de rest van de boodschappen. Ongeschonden kwam ik aan en triomfantelijk haalde ik de tas uit de mand, viel de fiets om en vlogen de vijgen door de bergingsgang. Het had zo mooi af kunnen lopen dit verhaal.

 

 

P.s. moest dus alsnog naar de Jumbo voor aardbeien en enchillada-mix

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0