Ring

‘A ring is round and has no end, that’s how long I’ll be your friend.’ Deze bekende tekst heeft vast in menig pussy-album gestaan met bijbehorende glitterplaatjes en -stickers. Ik moest daar aan denken, want ik had een tijd geleden een ring gekocht bij de Happinez. Ik had links al een duimring, die ik kocht toen ik net met het gelukshuis begon met in het Sanskriet de tekst: Lokah Samastah Sukhino Bhavantu wat zoveel betekent als: ‘Mogen alle wezens in alle werelden gelukkig zijn en vrij, mogen mijn gedachten, woorden en daden een bijdrage leveren aan geluk en vrijheid voor allen.’ Ik vond dat mijn rechterduim ook een ring verdiende en zag dat ze nu een ring hadden waar in het Oud-Hebreeuws de tekst ‘ik ben liefde’ in gegraveerd was. Ik kocht hem, maar stuurde wel meteen een berichtje naar de klantenservice, want wilde dan ook wel weten wat de Oud-Hebreeuwse tekst was. Ze konden me er geen antwoord op geven, ik mailde dan maar de ontwerper, maar ook daar bleef een antwoord verschuldigd. Mijn zoektocht op internet leverde me alleen het bewijs op dat ik mijn ring omgedraaid droeg, maar niet wat er nou opstond. Ik raakte hem kwijt in Turkije en mijn vriendin grapte, dat ik ook nog geen liefde was.

Mijn duim was weer naakt, maar ik was blijkbaar geen match met deze ring of de tekst, anders had hij me niet verlaten. Mijn zoektocht naar een andere duimring, beetje breed en het liefst symbolisch leverde niet veel op en toen dezelfde ring in de Happinez in de aanbieding was heb ik mezelf weer laten verleiden. Ik ben weer liefde, maar niet voor lang dus, want een paar dagen geleden was mijn ring wederom verdwenen. Ik heb mijn bed onderzocht, de badkamer, maar helaas, ik was weer geen liefde. Ik heb nog ff een ringwissel geprobeerd, maar de andere ringen behoorden al andere vingers toe en mijn duim moest het dan ook echt zonder doen. Vreemd, dat ik het idee heb dat mijn lijf aan alle kanten aan het uitzetten is, maar dus niet bij mijn duim (of zou al het vet uit mijn duim worden gezogen voor de rest van mijn lijf?).

Net toen ik naar buiten wilde voor de hondendate werd er aangebeld. Het mannetje van het licht. Mijn ganglicht was stuk en ik zag online dat er geen reparateur komt binnenshuis, behalve met spoed. Ik vond het ook niet zo’n probleem, tenminste een beetje spanning in mijn leven. Vroeger ging ik parachutespringen, tokkelen van bergen af en bungee-jumpen, nu loop ik met hondje in mijn armen door de uitgehangen was in de gang IN HET DONKER. De buurvrouw had echter gewoon gebeld, het was het algemene ganglicht, en hoewel ze een fout hebben gemaakt door hem in de gang in mijn huis te hangen, hoort het bij de algemene ruimte en daar komen ze wel voor. Ik schreeuwde een GOEDEMORGEN en hoorde wat gestommel in de gang en toen was er opeens weer licht. De onbekende riep dat hij ging, ik bedankte hem en kon naar buiten om Boefie te herenigen met zijn hondenfamilie.

Even snel toiletbezoek, fles water mee, vanwege de warmte en Boefie’s riem om doen. Dat is een uitdaging op zich, ik weet nou niet of het is, dat hij wil spelen, of dat hij daadwerkelijk mijn hand eraf wil bijten vanwege het vastbinden, maar ook dit keer was het weer gelukt. We liepen de trap af, trotseerden de was en net toen ik de deur wat verder open wilde doen zag ik op mijn hartjesmat in de gang wat glinsteren. Ik bukte en daar lag ie dan, mijn ring. Ik ben toch liefde.