Fysio

Ik blijf het doen en dan blijf ik er achteraf ook over klagen en zeggen dat ik het niet meer ga doen: Slapen in de woonkamer. Nou ja meer bivakkeren, want echt slapen komt er bijna nooit van. Het was wel gezellig hoor met mijn zoon tot 4 uur!!!! zijn serie kijken, maar moeders is geen 18 meer en als ik dan ’s ochtends heel vroeg door de zon en de hond wordt wakker gekust voel ik hoe brak ik ben. En dan baal je dat je 3 hoog woont en dat je je hond niet een sleutel in zijn bek kan douwen met de zin ‘Laat jij jezelf maar even uit.’ Gelukkig is de tuin goed afgeschermd en kan ik zonder gene met alleen ochtendjas, coupe net wakker en gympies de trap af strompelen. Ik hoor me met ogen dicht ‘goed zo’ zeggen tegen de hond als ik hem in de verte vaag hoor plassen. Ik zit nog een kwartiertje en vermoed dat hij in die tijd ook nummer 2 heeft gedaan. Ik doe boven de gordijnen in mijn slaapkamer dicht en ga nog ff liggen, zet mijn wekker om 11 uur, want ik mag weer naar de fysio.

Om 10.30 word ik wakker en maak ik me klaar om de fysio weer te gaan bezoeken. Ik ben de enige vandaag en vrijdag komt klant 2, we beginnen dan maar met koffie. We moeten namelijk ook ff de verzekering bellen, want de rekeningen zijn terug gestuurd. Mijn behandeling gaat nu namelijk van de aanvullende verzekering naar de basis, ik ben chronisch. We denken dat daar wat mis is gegaan. De telefoon gaat op luidspreker en tussen ons in, wij braaf op 1,5 meter van elkaar. Een bandje neemt op ‘vanwege corona kunt u alleen mailen’ was de strekking van een iets langer bericht. Ja zo’n telefoon heb je toch dikwijls dichter dan 1,5 meter tegen je aan. Mondkap, vuurwerkbril en latex handschoenen gaan aan en op en ik mag gaan liggen. Mijn schouder (en het vaker zitten waarschijnlijk) hebben mijn rug ook veranderd in een blok beton. Hij keek wel even. Hij drukte op een spier met de vraag ‘Hoe is die?’ en ik verging van de pijn. ‘Ja die voel ik wel, dokter’ grapte ik als een boer met kiespijn. Hij ging nog ff door en bijna elke spier was bingo. De naalden werden gepakt en ik mocht op mijn rug liggen. Hij begon met mijn borstspier en als zo’n gezicht met mondkap en vuurwerkbril met een grote naald dichterbij komt verwacht je toch dat je in narcose wordt gebracht. Aan het eind hoop je dat. Hij prikt, wroet en gaat dieper (met de naald) en mijn onderrug wordt soepeler. Ik denk dat we deze middag een record hebben gevestigd van naalden in mijn lijf, maar moet toegeven dat ik van blok beton naar klei ben gegaan. Ik kan weer een week vooruit. En ja, de leuke fysiomeneer mag gewoon helemaal alleen voor mij (en die andere) naar de praktijk komen.

Door de fysio liep heel mijn hondenuitlaatenontmoetanderehonden-schema in de soep. Veel later dan gepland liep ik dan ook op de dijk, maar gelukkig was er nog een hond wat langer blijven hangen. En door het geblaf van Boefie en de reactie van Bella kwam zijn vriendin nog maar een keer extra naar buiten, de baas kon toch niet meer puzzelen. Helaas was het plezier van korte duur, want mevrouw dook direct weer in de vieze modderpoel en moest aan de lijn, mijn hond braaf volgend. We hebben onze speeldate dan maar verplaatst naar het vroegere terrein van de Rotterdamse Munt.

Ook Andy kwam aangefietst om nog ff met Boefie te kunnen ravotten. En al dagen wil ik graag een patatje, het wordt dan vaak roggebrood met hummus, maar nu zou ik dan toch toegeven aan mijn verlangen. Andy kon wel ff de hond vasthouden buiten. We vonden het een goed idee en togen naar de Verhage. Ook daar alles afgetaped en met pijlen werd de weg gewezen en de afstand gedicteerd. Na de bestelling kon je in een soort schaakbord van lijnen gaan staan of buiten wachten. Om niet schaakmat te komen besloot ik voor het laatste en wachtte geduldig op mijn welverdiende patatje. Hij viel tegen. Niet dat de patat anders was, maar mijn gevoel erbij was veranderd. Misschien staat mijn lijf na het schrappen van de suiker in de koffie wel in standje gezond?

We liepen terug en in plaats van op de dijk liepen we langs de straatkant. Mijn vriendin had namelijk een verrassing opgestuurd en elke keer vroeg ze verlangend of ik het al had gehad. Nu gisteren gaf ze dan maar eindelijk toe wat het was en wanneer ze het gestuurd had, had dus allang binnen moeten zijn, ook in Corona-tijd. We zochten het uit en het bleek naar de verkeerde straat te zijn gestuurd. Ik ging dus wel ff aanbellen om te vragen of ze mijn pakje hadden ontvangen 2 weken geleden, maar zo de straat afstruinend bleek het huisnummer op de straat gewoon niet te bestaan. De nummers gaan van 41 naar 61 en ik moest 47 hebben. Heel bijzonder. Onverrichte zaken gingen we dan ook maar naar huis, maar eerst nog ff een korte pitstop bij de dierenwinkel.

Boefie zijn tong hing namelijk al vanaf het naar buiten gaan op zijn knieën. Hij heeft nog zijn wintervachtje en ineens is het zomerweer. Ik had hem dus al enthousiast geborsteld, maar ging toch ff kijken of ze een borstelhandschoen hebben om nog meer overtollig haar te kunnen verwijderen. We kregen een poezenversie met langere stekels, die ook meteen de huid zou masseren. Ze weten in de winkel al dat ik altijd op JA sta voor wat betreft Boefie, dus zonder discussie deden we de aanschaf, kippenpootje erbij en dan eindelijk naar huis. Het poezending werkte en ik haalde plukken haar van hem af terwijl hij me minder aanviel dan bij de gewone borstel. ZO maar ook eens op mijn hoofd proberen, maar eerst de app downloaden van mijn leuke fysiomeneer, hij gaat me digitaal in de gaten houden. Moet dus ook echt zelf aan de bak en dus niet alleen met mijn bejaardenrolletje.