De keuken

Ik wilde heel enthousiast vertellen, dat ik weer naar de fysio mag, maar toen dacht ik ‘oh nee, dat was de dag ervoor dat hij belde en dat heb ik al verteld.’ Zo heb ik woensdagavond ook braaf tot 20.30 uur gewacht om naar de nieuwe Expeditie Robinson te gaan kijken op Videoland om er 20.35 uur achter te komen dat het geen donderdag is. Kortom ik weet voor niet meer wat achter is en andersom, omdat de dagen zo op elkaar lijken. Werd net redelijk brak en ook wat later dan normaal wakker. Boefie had blijkbaar als een soort sjaal om mijn nek gelegen, Boefie bedankt.

 

Ben wel gister in de actie gegaan, het begon met de realisatie, dat ik straks in plaats van 20 minuten, 3 uur bij de fysio moet liggen, want alles is stram en stijf, ik moest dus weer in de benen. Na de hond losgelaten te hebben in de tuin ben ik powerwalkend over de bruggen gegaan met Manon Uphof op mijn hoofd. Die werd aangeraden bij DWDD een paar dagen daarvoor en hoewel het een heftig thema is (kindermishandeling) liep ik er lekker op. Het was weer heerlijk weer en ik liep slalommend om de mensen heen die ik tegen kwam of werd zelf angstvallig ontweken. Op de Willemsbrug liep ik tegen een billboard aan waar in zwarte letters ‘Houd afstand van elkaar’ stond en waar het woord afstand telkens werd weggeveegd, ik werd er blij van.

 

Ik merkte dat ik van de actie ook energie kreeg en besloot dan ook na de wandeling met de hond om in huis eens iets te doen, 1 keukenkastje was het plan, maar dat liep al gauw uit de hand. Mijn schoondochter kwam en entertainde ondertussen mijn zoon, die dolblij zijn nieuwe game pc installeerde, de laptop kan nu door naar mijn neef, iedereen blij. Moeders wel op droog brood deze maand, maar ach, ik was toch lekker bezig in de keuken en de vriezer moet toch ook een keer leeg, want naast een doos thee uit 2015 vond ik ook nog 3 pakken couscous. 3 x raden wat ik eet vanavond. (Noot van de redactie: ongelooflijke uitdaging om met een hyperactief hondje dit stukje te tikken terwijl hij over me heen rent, in mijn hand bijt en om aandacht vraagt. Ik wil even dat je weet onder welke erbarmelijke omstandigheden dit stuk tot stand komt 😊.)

 

Terug naar de keuken, wat een zooi bewaar je als mens, ik kwam bakjes tegen, waarbij ik zeer serieus de waarom-vraag kon stellen. Ik hoor ook mijn oude ik reageren ‘die kan ik, of iemand anders, vast nog gebruiken.’ Met die zin staat heel mijn berging vol. Ik merk dat het me dan heel veel moeite kost om de ijslolly-maker en appelbewaardoos in de prullenbak te gooien, want er is vast iemand op de wereld die het nog zou kunnen gebruiken. Ik heb besloten om toch een strakker deurbeleid te gaan voeren vanaf vandaag, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit. Ik was op dreef, ook de koelkast nam ik onder handen en tussen jou en mij, ook dat was nodig. Het was ineens 17.45 uur en oma werd al ongeduldig, we eten beneden, dus de kastjes inruimen doe ik na het eten wel. Dat is niet helemaal gelukt. Ik verontschuldigde mij, dat ik geen erg had in de tijd, was zo druk met de keuken bezig, waarop mijn zoon zich hardop afvroeg, waarom ik dat toch deed, die keuken gebruik je toch nooit. Ik moest denken aan de tijd dat de keuken geplaatst werd en ik bijna een maand met de keukeninhoud op de grond moest zien te overleven zonder een keuken te kunnen gebruiken, dat ging inderdaad heel erg goed. Wordt tijd, dat ik wat meer ga experimenteren in de keuken. Goed voornemen, misschien komen die bakjes dan alsnog van pas. Eerst maar eens zorgen dat de kastjes weer worden ingeruimd vandaag, ik ga daar na het douchen tijdens mijn ochtendwandeling eens even over nadenken.

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0