Ik werd net wakker en weer die knagende stem 'JE MOET WAT DOEN'. Nou is een essentieel onderdeel van mijn werk 'mensen verbinden' en dat mocht ik vorige week al niet, deze week krijg ik een boete en volgende week word ik neergeknald, dus ik laat dat onderdeel ff. Nou heb ik na het energiecafé ook een vervelende buikgriep gehad en ik voel nog alsof ik aan het herstellen ben, heb ik een kwetsbaar kind en weet niet of de Lyme volledig uit mijn lijf is, dus ik dwing mezelf om ff binnen te blijven. Uit angst? Ja misschien wel, niet een verlammende-slechte-raadgever angst, maar een wees-nou-eens-verstandig-en-luister-naar-je-onderbuikgevoel angst.
En ineens dacht ik net, maak weer een verhaal. Als ik op reis ga, maak ik elke dag een reisverslag, vooral van de reizen met bestemming onbekend, vind ik het heerlijk om het ff van me af te schrijven (en ook om later nog de herinnering te hebben vanwege een niet al te best geheugen :)). Deze bestemming is ook onbekend, maar wel met het gevaar dat ik niet verder kom dan zinnen als 'zittend op mijn zuignap.' Misschien daagt het idee, dat ik er aan het eind van de dag of begin van de ochtend iets over ga schrijven me wel uit om meer in de actie te komen. Misschien denk ik na 3 dagen wel mooi geweest, maar voor nu heb ik in ieder geval een onderwerp 'JARIG IN CORONA-TIJD'.
De avond voor mijn verjaardag begon ik rond 22 uur al te knipperen met mijn ogen, mijn lijf wil naar bed, maar mijn hoofd zeg nog ff wachten. Je zoon wil je in ieder geval om 24 uur feliciteren. Ik zap nog maar ff en bel rond 23 uur een vriendin om me wakker te houden. Het lukt niet echt en om kwart over heb ik een tandenborstel in mijn mond. Als ik net lig gaat de deurbel. 'Topbloemen?' hoor ik mijn zoon verbaasd vragen. Ik schreeuw 'Niet open doen! die komen nooit zo laat, kijk eerst maar eens uit het raam.' 'Even wachten meneer' hoor ik mijn zoon beleefd zeggen. Hij kan het wel en rent naar het raam. 'Het is Ugur,'(red. een goede vriend) gilt hij enthousiast 'en nog een vreemde vrouw.' 'Maaike?' Nee die was het niet. Ik liep de trap af en even flitste door mijn hoofd, dat ik morgen mijn vriendin moest bellen, dat haar man met een vreemde vrouw bij mij onderdak zocht, maar gelukkig kwamen ze mij verrassen met kadootjes, voor mijn verjaardag. De vreemde vrouw zette zijn hoodie af en bleek gewoon de geweldige Volkan te zijn. Op gepaste afstand werden de kadoos van eigenaar gewisseld en ik wilde ze omhelzen, kussen, bedanken, maar ongemakkelijk namen we afscheid. Wat een superlief gebaar!
Ik liep de kamer in en mijn zoon maande om te blijven staan. Hij was namelijk als verrassing cupcakes aan het maken voor mijn verjaardag. Ik zette de kadoos neer en ging weer naar bed om niet veel later wakker te worden gezongen door mijn zoon en, al facetimend, met mijn 2 vriendinnen. Er waren geen papiertjes meer om de cupcakes in te bakken, dus het werd een ovenschaal en de cake is het lekkerst warm, dus zat ik even na twaalven met mijn zoon aan de 'cupcaketaart'. Rond 7 uur werd ik wakker, hondje uitlaat-time, Boefie lag nog in coma en ik wilde hetzelfde, nog even mijn ogen dichtdoen om ze vervolgens pas rond 10 uur weer open te doen.
Boefie had voor mijn verjaardag zijn behoefte gedaan. Zou hij geprobeerd hebben om gefeliciteerd te poepen? Na de douche schoot ik weer in pyjama, ik zou toch de deur niet uit gaan, behalve voor de hond en ik ben jarig, er loopt geen kip op straat, dus dat kan vast wel een keer in pyjama. Ik kreeg allemaal lieve appjes, berichten op Facebook en telefoontjes, heb met mijn zoon een beetje series gekeken, getekend en toen hij zijn schoolwerk ging doen nog ff naar Maarten geluisterd. Al facetimend mijn geweldige kadoos uitgepakt met de meiden en oma kwam nog ff naar boven met een chocoladecoronacrisissurvivalpakket. Ook Andy kwam nog ff aanfietsen met een bos bloemen, ik denk tulpen (vooral omdat dat op de verpakking stond) en zo voelde ik me toch ff geliefd en jarig. Ik ga ff googlen hoe het komt dat mensen ineens 'AAN' gaan in hun huis. Ik heb vorige week welgeteld 1 la opgeruimd en de berging staat al heel lang op mijn to-do lijst, maar verhuisd elke keer naar de toedeloe-lijst. Nu eerst koffie.
Reactie schrijven