Vanavond is het op televisie de avond van de vaccinatie. Ik kijk Married at first sight. Niet omdat ik al alles weet over vaccinatie, of omdat ik al weet of ik wel of niet de prik ga nemen. Gewoon coronamoe. En moe van de cognitieve beïnvloeding. Volgens onderzoek is 75% van de Nederlanders bereid zich te laten vaccineren zeggen de laatste cijfers, dus misschien hoef ik straks niet eens te kiezen. Als er minimaal 70% is gevaccineerd beschermt dat ook de niet-gevaccineerden, dus heel fijn als die mensen ook daadwerkelijk gaan.
Dit wordt geen wappie-blog of een pro-vaccinatie-oproep. Ik weet het echt niet. Bij de Mexicaanse griep zei alles in mij ‘NEE’, was ook lekker makkelijk, dat ging over mijn kind, dan sta ik direct in contact met mijn intuïtie. Al was ook daar de maatschappelijke druk enorm, ik heb er toen voor gekozen om het niet te doen en geen seconde spijt van gehad. Maar nu, ik weet het echt nog niet. Sanna Elkadiri mag niet meer nadenken, zij mag morgen als eerste en komt zo in een illuster rijtje van eerste gevaccineerden. Ze noemden ze net in het NOS-journaal even op van onze buurlanden als ware het de Olympische kampioenen. Ja, als sport niet doorgaat dan noem je maar die namen. Ik heb ze niet onthouden.
Ondertussen probeer ik mijn immuunsysteem te boosten door met verse groenten te koken, maar is poging 3 ook mislukt: fussili met groene groentensaus. Ook nu zag het er weer prima uit, klinkt het prima en de eerste hap ging bij mijn zoon ook gretig naar binnen, waardoor ik zijn bord volschepte (of is het schiep). Ik was meteen minder enthousiast, maar de ingrediënten waren gezond, dus met tegenzin mijn bord leeggegeten. Mijn zoon was na hap 2 gestopt ‘toch minder lekker dan ik dacht’. Ik bedacht hoe ik de rest van de saus eetbaarder kon maken, zodat ik niet de komende dagen tegen de lunch op zou zien en terwijl ik naar de keuken liep om te kijken met welke ingrediënten ik de boel zou kunnen redden, ging ik tegen mijn geloof: de saus zag er ook prima uit op de bodem van de prullenbak.
Over mislukte pogingen gesproken, ook Boefie heeft niet raak geschoten. En ze hebben toch echt hun best gedaan. Drie dagen lang was het hondenporno op de eerste rij, eerst uren vernikkelend in de tuin, maar de laatste 2 dagen toch maar gewoon bij mij in de woonkamer. Dan konden wij gewoon aan de thee terwijl zij het rode kleed op een manier gebruikten zodat ik er nooit meer normaal naar kan kijken. Vandaag en gisteren zijn de hypersex-druppels er maar weer ingegaan. Helaas nog zonder al te veel succes. Jammerend en huilend zit hij nu al 2 dagen in de gang, ik hoop dat dat snel over is, want dat breekt toch wel je hart.
Andere zaken gaan gelukkig wel goed, meer bewegen voor flexibiliteit werpt echt zijn vruchten af, ik heb veel minder last van mijn onderrug. Naast yoga ben ik ook weer meer aan het powerwalken en betrapte ik mezelf vanochtend ineens op het opzetten van een Zumba-workout. Het moet niet gekker worden, deze gedachte besloot me de workout vroegtijdig te beëindigen, dat dan weer wel, maar om mijn enthousiasme vol te blijven houden heb ik zelfs een nieuwe yogamat besteld. Nu maar hopen dat ik niet down-doggend meer van de mat afglij.
Elk jaar heb ik ook als goed voornemen om mijn administratie nou eens goed bij te houden en op tijd in te leveren. Dit voornemen duurt doorgaans een week, dus voordat de week voorbij is gewoon al mijn hele 4e kwartaal vandaag en gister geüpload naar mijn boekhouder. Ik hoop dat ie het er niet van aan zijn hart kreeg, want daar is op de IC geen plaats voor nu. En ik hoop ook dat ie er niet snel aan gaat wennen, want ik ken mezelf, maar wie weet kom ik dit jaar wel verrassend uit de hoek. We blijven dus bewegen en pogingen tot koken doen en wie weet, met Married at first sight zo op de achtergrond, is het dit jaar ook wel weer eens tijd voor een nieuwe vlam. Ik ga mijn swipe-vinger dus maar eens extra trainen de komende yogasessie.
P.s. ik was helemaal enthousiast vanwege de paarse lucht, bleek gewoon lichtvervuilign te zijn van ledverlichting uit Ridderkerk. Niets is wat het lijkt.....
Reactie schrijven