Mannen

Ik kwam er vanochtend tot mijn schrik achter dat de sojamelk op was. Ik overwoog nog ff zwarte koffie, maar moet nog steeds wennen aan koffie zonder suiker, dus dat zou dan wel erg enthousiast worden. Na de hondendate zat er dan niets anders op, weer naar de Jumbo. Gelukkig was het niet heel erg druk. Ik belde mijn zoon op met de vraag of hij iets wilde van de Jumbo en zijn antwoord ontroerde: ‘Ja, jou, een leuke, gelukkige moeder, die heerlijk uitgeslapen is.’ Dat laatste was waarschijnlijk zijn hoop na een paar chagrijnige dagen. Om te vervolgen met ‘je was toch gisterenavond al gegaan?’

De mannen waren bezig in de tuin, ik had nog wat bloemenzaad liggen en werd daaraan herinnerd, doordat ik ook weer een zakje kreeg in de Jumbo bij de aardbeien. Ik riep, dat ze ff potgrond konden gaan halen en dan leuk de bloemetjes planten in de tuin. Ik gooide de zakjes naar beneden om op dat moment te bedenken, dat ik ze beter in 1 zakje of aan een knijper had kunnen werpen. De buurman kan nu ook bloemetjes planten.

De Japanse puzzel is mijn nieuwe ‘goto’. Ik tel vakjes en bepaal welk vakje wel en welk vakje niet ingekleurd moet worden aan de hand van cijfers die er omheen staan. Als ik het goed doe, wat gelukkig vaker voor komt, dan verschijnt er een hoekig figuurtje. Soms is het dan nog lastig ontcijferen wat je nou gemaakt heb, dus dubbel plezier. Ook goed om je mentaal af te zonderen als je huis is overgenomen door pubers.

Ik heb zowaar ook even gewerkt, er is een kunstenaar met een leuk idee voor de Wielewaal waar ik mee heb gesparred en het verder heb uitgezet. Daarna gingen we ff online meeten, de MS Teams-test, eigenlijk net als Zoom, maar dan betrouwbaarder en veiliger vwb privacy. Ik moest ook even gaan lopen van mezelf, maar zag er wat tegenop, gelukkig belde een vriendin, waardoor ik dat kon verplaatsen naar na het eten. Eerst nog ff de hond en neefje en moeders gingen ook mee. Mooi, dan kan ik mijn vuilniszak mee en grijper om onderweg het zwerfvuil op te pakken. Daar was ik mee begonnen, als je dan toch de hond uitlaat, maar Boefie begon opeens te protesteren en vond de grijper volksvijand nummer 1. Ook met mijn schouder ging het wat lastig, maar vandaag was er versterking.

Ik gaf de hond aan mijn neefje en ging nog even snel mijn eigen vuilniszak weggooien. De ring van mijn vuilnisbak kon dan meteen dienen als ring voor de zak buiten (in mijn hoofd werkte het echt). Ik schrik me rot toen ik ineens naast de container mijn hondje blij kwispelend tegenkwam zonder riem. Neefje had hem even neergezet en meneer kan nu blijkbaar ook de trap aflopen en was me achterna gerend. Er kwam een auto aan en dat werd even spannend, maar automobilist had begrip en wachtte geduldig totdat Boefie besloot om toch maar te komen en aan de riem te gaan.

Ik deed de gangkast open en pakte de grijper en Boefie begon meteen te blaffen. Effe ruiken dan, dat helpt vast, NOT. Ga maar vooruit lopen dan, hielp ook niet, achterop blijven was ook geen succes, Boefie bleef de grijper angstvallig in de gaten houden onder luid geblaf. Tenminste hij denkt zelf dat het blaffen is, maar is meer hard gekef. Vuil opruimen onderweg werd zo een doorslaand succes. Gelukkig was hij wat afgeleid toen de andere honden kwamen en kon ik snel rondom de bank de troep wegprikken, maar daar bleef het dan ook bij.

Na het eten was de zin om te wandelen nog steeds niet aangewakkerd, de donkere wolken hielpen ook niet. Ik had zo geen zin om achteraan de Kaap te komen en dat dan de bui los zou barsten. Mijn telefoon gaf aan, dat ik mijn maanddoel (300.000 stappen) al had bereikt, dus ik besloot maar gewoon de tv aan te zetten en wat terug te kijken. Ik begon met Homeland en zag vervolgens de Belgische Mowgli Expeditie Robinson winnen en googlede hoe zijn huwelijksaanzoek was geweest bij thuiskomst. Ik verwachtte romantische filmpjes waar hij de gevonden houten ring om de vinger van zijn aanstaande schoof en zat al klaar om te janken. Helaas het was over, sterker nog, hij had al weer een nieuwe vriendin.

De woonkamer werd langzaam overgenomen door de mannen (waarom opruimen vraag ik me toch echt af met pubers in huis) en ik verkaste maar naar de slaapkamer met een boek over eerwraak. Net voordat ik het licht uit wilde knipperen, dacht ik aan mijn jaloerse hondje wat tegen me aangevleid lag, de ontvoering van een vrouw door Taliban-mannen in Homeland, de uiteindelijk toch niet romantische Mowgli, de troep in huis en het nu al heftige boek. ‘Mannen,’ verzuchtte ik lachend en viel als happy single in slaap.

P.s. concept bed opmaken is niet helemaal goed overgekomen.